Pişmanlık Psikolojisi

 

  Bundan yaklaşık dört yıl önce sıkı bir HOUSE dizisi izleyicisiydim. Bir bölümde Dr.House'un söylediği bir sözü asla unutamıyorum ; 'Pişmanlık psikolojisini asla es geçmeyeceksin.' diyordu.

   Çok ciddi psikopatlar dışında aslında herkes biraz pişmandır. Benliğinin en diplerinde suçlu olduğunu biliyordur.

   Bundan yaklaşık, yanlış hatırlamıyorsam üç yıl önce ; çocuğum kayboldu diye inleyerek ağlayan ; televizyon programlarına çıkan bir annenin en sonunda kendi çocuğunu öldürdüğü ortaya çıkmıştı.

   Bir başka anne çocuğunun, şehirdışı gezisinden dönerken bir benzin istasyonunda kaybolduğunu belirterek, gözü yaşlı sokaklarda afişler dağıtmış, tv programlarında salya sümük ağlamıştı.Evli kadının sevgilisinin olduğu, çocuğunu sevgilisinden doğurduğu, ortaya çıkmasın diye çocuğunu kendi gibi evli sevgilisine teslim ettiği ortaya çıkmıştı.

   Yine bir anne örneği, bu tv programlarında gözükmedi.Kadının yeteri kadar sümüklü olmaması veya arkasının olmamasından olabilir. Benim deneyimlediğim bir olay. On altı yaşında okula göndermek yerine  sigortasız bir işte  çalışmasına göz yumduğu çocuğu, elinden iş kazası geçirince acil servisi birbirine katmıştı.''Dohtorlar  nerde ? Oğlumla ilgilenmiyor ''diye yarı ağlayarak yarı öfkeli etrafa saldırmıştı. Böylece kimse ona ; bu çocuğu bu yaşta neden sigortasız bir işte çalıştırıyorsun sorusunu sormaya fırsat bulamayacak. Pişmanlık psikolojisiyle en iyi savunma saldırıdır ana düşüncesini de önüne katarak durumu kurtarmaya çalışmıştı.

  Sırf kadınlar mı ? Hayır. 19 yaşında genç alkollü araba kullandığı için kaza yapmış, kendisi hafif sıyrıklar ve ayaktan tedavi edilebilecek şekilde olayı atlatmıştı. Diğer iki arkadaşı ise ağır yaralandığı için yoğun bakıma yatırılmıştı. Bacaklarını oynatamadığını öne sürerek o kadar çok acıyla ağlamıştı ki ; halbuki yapılan tetkikler neticesine göre bacaklarını kullanmasına engel teşkil edebilecek bir durum söz konusu değildi. Ağladı, ağladı ; ailesi geldi, annesine ağladı, polis geldi ; polise ağladı yürüyemiyorum diye. En sonunda annesinin kalp hastalığı nüksetti, kadın, koroner yoğun bakımına yatırıldı.Artık başka çaresi kalmayınca yürüdü, polisle beraber acilden eli mahkum ayrılmak zorunda kaldı.

  Yine tv'lerde küçük bir kızın vefat haberini, nasıl bir caniliğe maruz kalarak öldürüldüğünü okuyalı  yazık ki çok olmadı. Aile küçük kızlarını ararken cinayeti işleyen kişnin onlarla birlikte kapı kapı dolaştığı, onlarla birlikte ağladığı ve endişelenmiş gözüktüğü daha sonra kızın ailesinin ifadeleri ile basına yansıdı.

  Şimdi...Gel de ağlayanlara üzül. 'Pişmanlık psikolojisini asla es geçme.' sözü ağlamanın , üzüntünün de kirlisi olduğunu gösteriyor insana.Bu konuda daha da çok söyleyecek söz var ama şimdilik bu kadar.